Πληροφορίες
Ημ/νία έκδοσης: 2022
Σελίδες: 160
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-618-86249-0-0
Γλώσσα πρωτοτύπου: Γαλλικά
Τίτλος πρωτοτύπου: L’ étrange affaire du pantalon de Dassoukine (Julliard, 2012)
Περίληψη
ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΚΟΝΚΟΥΡ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ 2013
Μια παιγνιώδης συλλογή διηγημάτων για την ετερότητα, τον χαώδη σύγχρονο κόσμο και την ανοησία των βεβαιοτήτων: γιατί το καλό χιούμορ δεν είναι ποτέ αστόχαστο και καμμιά ταυτότητα δεν είναι αυθεντική.
Ο Fouad Laroui γεννήθηκε το 1958 στην πόλη Ούτζα, στα σύνορα με την Αλγερία. Αποφοίτησε από το πιο ξακουστό λύκειο της Καζαμπλάνκα, σπούδασε πολιτικός μηχανικός σε περίβλεπτη Ανώτατη Σχολή του Παρισιού, επέστρεψε στην πατρίδα για να διευθύνει το χημικό εργοστάσιο της Κουρίμπια. Στη συνέχεια πέρασε κάποια χρόνια στην Αγγλία εκπονώντας διδακτορική διατριβή στις οικονομικές επιστήμες, για να καταλήξει στο Άμστερνταμ όπου δίδαξε στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της πόλης Αραβικό Πολιτισμό, Γαλλική Λογοτεχνία και Επιστημολογία. Συγγραφέας, κριτικός, δοκιμιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, έχοντας πλέον αποκτήσει και την ολλανδική υπηκοότητα, μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Άμστερνταμ, Παρισιού και Καζαμπλάνκας.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Τα δόντια του τοπογράφου (1996), απέσπασε ένθερμες κριτικές που παρομοίασαν τη συγγραφική του
μαεστρία και τη διεισδυτική του ματιά στην τοπική κοινωνία με το ντεμπούτο του σπουδαίου μυθιστοριογράφου Ντρις Σραϊμπί (1926-2004) και κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ. Ακολούθησαν περί τους 20 τίτλους και σημαντικές διακρίσεις για αρκετά από τα επόμενα πεζογραφήματά του:
βραβείο Ζαν-Κλωντ Ιζζό και βραβείο Γαλλόφωνου μυθιστορήματος για το Μια χρονιά στους Γάλλους (2010), βραβείο Γκονκούρ διηγήματος για την ανά χείρας συλλογή διηγημάτων το 2013, βραβείο Ζαν Ζιονό και το Μεγάλο Βραβείο Γαλλοφωνίας της Γαλλικής Ακαδημίας το 2014.
Η κινητικότητα και η περιέργεια που χαρακτηρίζουν τη ζωή του Laroui διακρίνουν εξίσου το έργο του που επανέρχεται σε θέματα ταυτότητας και ετερότητας, πολιτισμικών διαφορών και στερεοτύπων. Με παιγνιώδη διάθεση και εμπεδωμένο κοσμοπολιτισμό, ο Laroui εξιστορεί άβολες καταστάσεις και στήνει παράδοξες ιστορίες που διαρκώς αναγκάζουν τους χαρακτήρες του να μετακινούνται και να ανατρέπουν τις βεβαιότητές τους. Από τα πεζά του ωστόσο δεν λείπει το αίσθημα της βαθειάς ανησυχίας που γεννά σε κάθε οξυδερκές πνεύμα ο διαρκώς μεταβαλλόμενος, χαώδης πια σύγχρονος κόσμος: «Στα βιβλία μου είμαι αστείος, στη ζωή όμως είμαι κατηφής».